Bikepacking trip Veluwe, Achterhoek & Utrechtse Heuvelrug

Drie dagen door Nederland met zoveel mogelijk onverharde wegen. En nee, niet van hotel naar hotel en ook niet met een tent. Het was immers al weken mooi weer en ook voor dit weekend was de voorspelling vrij behoorlijk. Ik (Erik Mus) had het voorrecht om met drie ervaren bikepackers op stap te gaan. Rob Hermans, product manager van Komoot die in weinig landen nog niet gefietst heeft. Simon Rosmolen, bike tour guide voor goede doelen over de hele wereld. En last but not least Ewout Meijer, co-owner van Servatius Bikepacking en ondertussen een zeer bekende naam onder de Komoot gebruikers. “Ride Your Canvas”, wat staat voor het van de gebaande paden af gaan, is het motto van kledingmerk Canvas en staat bijna symbool voor deze trip.


Dag 1 (Amsterdam - Epe)

Dus zo vertrokken we allen gehuld in Canvas kit op vrijdagochtend vanuit Maats met lekkere snacks van Annies Jungle voor onze eerste dag.


Hoe goed Ewout ook zijn best had gedaan, tot aan de Laage Vuursche waren het voor ons allen bekende wegen. Hoe goed Ewout z'n best ook had gedaan, op een onbegaanbaar pad na, wat ook nog eens was vervuild met ondergoed en andere attributen, was de route tot aan Lage Vuursche voor ons allemaal bekend terrein. Niet veel later, bij het Pluismeer, was het dan eindelijk tijd om de luxe van bikepacken te ervaren. Percolator, gaspitje, dangle mugs en plakken cake werden tevoorschijn getoverd. 


Simon had het vooraf al aangegeven en nam meteen de rol van kok, cateraar, verzorger op zich. In het vogelspot hutje naast het meer bouwde hij zijn keukentje op. De vakantie was nu wel echt begonnen. 


Eenmaal aangekomen op het eerste semi onbekende zandpad waar ook auto’s kunnen rijden dacht Rob even aan te zetten. Al snel werd hij tot halt geroepen door een gigantische verroeste schroef die aan de ene kant zijn band in ging en een paar centimeter verderop er weer uit stak. Ondanks dat ik sinds kort fan ben van tubeless was het hier maar goed dat er gewoon een binnenbandje vervangen kon worden.


Met een beetje vertraging, die er absoluut bij hoort op dit soort tripjes gingen we verder. Het begon harder en harder te waaien en de lucht had er alle schijn van dat het zo zou gaan regenen. Met nog 70km voor de boeg naar Zeddam, ons eerste punt waar we een plek zouden zoeken om te overnachten, begon het te regenen. Dit was ook meteen een toonaangevend moment voor de rest van het weekend. 


Er moesten nieuwe plannen gemaakt worden. Er lag een prachtige route maar door de regen werd er toch van afgeweken. Ons eindpunt voor de tweede dag was namelijk de tuin van mijn ouders, waar we eventueel ook binnen zouden kunnen slapen.


De route werd verlegd en ging nu via het Kroondomein richting Epe. Een groot deel van deze route was mij al bekend, omdat Rob, Joost (van Maats) en ik hier ook al een gravelroute hadden uitgezet voor een tweede editie van Maats Explorer serie, die we natuurlijk op een later moment nog zullen organiseren. 

Ik had mijn ouders al gevraagd het vlees voor de BBQ (wild zwijn) klaar te leggen maar ook tijdens onze rit werden we nog beloont met een paar wilde zwijnen. Een rotte (zo heet een groep wilde zwijnen) met drie zeugen (vrouwen/moeders) en een flink aantal biggetjes van niet meer dan een maand oud stak het pad over.


Het was ondertussen alweer een geruime tijd droog toen wij de tuin van mijn ouders in rolden. Het idee om binnen te slapen was alweer vergeten en de matjes, slaap- en bivakzakken (bivvy) konden worden uitgerold. Nog even boodschappen doen en dan onszelf (door Simon laten) trakteren op een paar koude puffies en een goed stuk wild om vervolgens af te sluiten met goede slok whiskey uit de veldfles.


Nu was het tijd voor het spannendste onderdeel van het weekend. Althans, voor mij het meest nieuwe. We kropen allen in onze bivvy en het was tijd om te slapen. Ondanks dat we achter een heg lagen woei het nog behoorlijk. Iets wat je in je slaapkamer en zelfs tent toch altijd maar half meekrijgt. Wakker geworden met een flink stijve rug denk ik niet dat ik meer dan 5 uur geslapen heb. Simon is nog gewekt door een wasbeer en Ewout heeft met zijn KLM business class ooglap heerlijk geslapen.


Dag 2 (Epe - Doesburg)

Na een gebakken eitje en goede kop koffie was het tijd voor dag twee. Routemeester Ewout had de geplande route van dag twee omgedraaid en ging voor nieuwe kansen. Tot ik na 20km mijn spaak brak en de route moest worden verlegd naar de dichtstbijzijnde fietsenmaker. Al snel ging de route van fietsenmaker naar fietsenmaker en pas bij nummer 4 kon iemand een spaak vervangen. Met de nodige vertraging kwamen we toch nog op de Strade Bianchi van de Achterhoek. Onverharde fietspaden tussen de weilanden, en bossen die ons van dorp naar dorp brachten. 


Ook nu bleek Zeddam niet haalbaar. Een plek waar ik nog nooit ben geweest, voor wat ik weet niet heel speciaal is maar nu toch hoog op mijn wishlist komt vanwege de onbereikbaarheid. Na een kleine fysieke dip van Rob is het eindpunt van de route verlegd naar Doesburg. Met name met een laatste dag van 130km wind tegen lijkt dit het ideale punt om op zoek te gaan naar een slaapplek.


Met de kerktoren van Doesburg in zicht en nog maar 2km te gaan rijdt Simon lek. Alsof het zo moest zijn. We stonden naast een prachtig huis met een grote tuin, mooie heg en voetbalveld. Ewout, belt als ideale schoonzoon aan en vraagt of we de nacht in hun tuin kunnen doorbrengen. Mits we zelfvoorzienend zijn was dit geen enkel probleem. Al leken ze toch een beetje geschrokken dat we nauwelijks iets mee hadden.


Wat begon met een paar stoelen van het terras werd later een volledige picknicktafel en eindige met hun schuur als slaapplek. Veel gastvrijer kan niet in deze tijd. Zonder bagage hebben we vervolgens Doesburg verkent en boodschappen gedaan. Als horeca weer open is echt een aanrader om eens heen te gaan! 


Dag 3 (Doesburg - Amsterdam)

Het was duidelijk dat dit op papier de zwaarste dag zou worden. Aangezien het in de ochtend vaak minder waait dan in de middag hadden we om 6:00 uur de wekker gezet. De hele dag wind tegen en een minimale afstand van 120km met een groot stuk over de Dijk in Flevoland is iets waar je graag de tijd voor neemt. Simon wist nog wel een mooi pad over de Utrechtse Heuvelrug. Lekker beschut tegen de wind, een stuk mooier en niet heel veel langer. Een absolute aanrader, het Let de Stigterpad, en ook op de racefiets goed te doen! 


Wat we niet hadden voorzien is dat het de hele dag zou regenen. Alleen Rob was goed voorbereid en had een regenjasje mee. Gelukkig was het niet al te koud. Totdat Simon midden in het bos in de hozende regen zijn ketting brak. Niemand had een quicklink mee dus het leek even het einde van zijn trip te worden. Rob en Simon wisten samen met een kettingpons de ketting een stukje in te korten en weer aan elkaar te maken. De lichtste versnelling was niet meer bereikbaar maar zo stijl is Nederland gelukkig niet. 


In de onafgebroken regen zette we onze tocht door richting Maats, waar 4 heerlijke biertjes op ons stonden te wachten. Normaal ben ik geen regenrijder maar ook deze dag heb ik onwijs genoten! In een tijd waar vakantie even puzzelen is ben ik er toch echt even uit geweest! Op naar meer bikepacking avonturen, wordt vervolgd..



Belangrijke lessen:

  1. Plan je routes met Komoot om te zien wat de toffe paden en highlights zijn
  2. Neem altijd een regenjas mee, ongeacht de weersvoorspelling en adviezen vanuit Maats
  3. Neem naast reservebandjes ook een plakset mee
  4. Neem een Quicklink (Onderdeeltje om je ketting weer aan elkaar te maken)
  5. Durf aan te bellen voor een slaapplek