Op avontuur in eigen land

Tekst: Erik Mus    Foto's: Rob Herra en Simon Rosmolen

Drie dagen door Nederland met zoveel mogelijk onverharde wegen. En nee, niet van hotel naar hotel en ook niet met een tent. Het was immers al weken mooi weer en ook voor dit weekend was de voorspelling vrij behoorlijk. Ik had het voorrecht om met drie ervaren bikepackers op stap te gaan. Rob Hermans, product manager van Komoot die over de hele wereld gefietst heeft. Simon Rosmolen, bike-tour-guide voor goede doelen over de hele wereld en last but not least Ewout Meijer, co-owner van Servatius Bikepacking en ondertussen een zeer bekende naam onder de Komoot gebruikers.

“Ride Your Canvas”, wat staat voor het van de gebaande paden af gaan en op zoek gaan naar avontuur, is het motto van kledingmerk Canvas (opgericht door de jongens van Maats) en staat bijna symbool voor deze trip.

Hoe goed Ewout z'n best ook had gedaan, de route tot aan Lage Vuursche was voor ons allen bekend terrein. Niet veel later, bij het Pluismeer, was het dan eindelijk tijd om de luxe van bikepacken te ervaren. Percolator, gaspitje, dangle mugs en plakken cake werden tevoorschijn getoverd. 

Simon had het vooraf al aangegeven en nam meteen de rol van kok, cateraar, verzorger op zich. In het vogelspot hutje naast het meer bouwde hij zijn keukentje op. De vakantie (lees: lang-weekend-trip) was nu wel echt begonnen. 

Eenmaal aangekomen op het eerste semi onbekende zandpad, dacht Rob even aan te zetten. Al snel werd hij tot halt geroepen door een gigantische verroeste schroef die aan de ene kant zijn band in ging en een paar centimeter verderop er weer uit stak. Ondanks dat ik sinds kort fan ben van tubeless was het hier maar goed dat er gewoon een binnenbandje vervangen kon worden.

Met een beetje vertraging, die er absoluut bij hoort op dit soort tripjes, gingen we verder. Het begon harder en harder te waaien en de lucht had er alle schijn van dat het zou gaan regenen. Met nog 70km voor de boeg naar Zeddam, ons eerste punt waar we een plek zouden zoeken om te overnachten, begon het te regenen. Dit was ook meteen een toonaangevend moment voor de rest van het weekend. 

Er moesten nieuwe plannen gemaakt worden. Er lag een prachtige route, maar door de regen werd er toch van afgeweken. Ons eindpunt voor de tweede dag was namelijk de tuin van mijn ouders, waar we eventueel ook binnen zouden kunnen slapen.De route werd verlegd en ging nu via het Kroondomein richting Epe. Een groot deel van deze route was mij al bekend, omdat Rob, Joost (van Maats) en ik hier ook al een gravelroute hadden uitgezet voor een tweede editie van de Maats Explorer serie, die we natuurlijk op een later moment nog zullen organiseren.

Ik had mijn ouders al gevraagd het vlees voor de BBQ (wild zwijn) klaar te leggen maar ook tijdens onze rit werden we nog beloond met een paar wilde zwijnen. Een rotte (zo heet een groep wilde zwijnen) met drie zeugen (vrouwen/moeders) en een flink aantal biggetjes van niet meer dan een maand oud stak het pad over.

Nu was het tijd voor het spannendste onderdeel van het weekend. Althans, voor mij het meest nieuwe. We kropen allen in onze bivvy (slaapzak voor bikepackers) en het was tijd om te gaan slapen. Ondanks dat we achter een heg lagen woei het nog behoorlijk. Iets wat je in je slaapkamer en zelfs tent toch altijd maar half meekrijgt. Wakker geworden met een flink stijve rug denk ik niet dat ik meer dan 5 uur geslapen heb. Simon is nog gewekt door een das en Ewout heeft met zijn KLM business class ooglap heerlijk geslapen. Verschil moet er zijn.

Binnen twintig kilometer na vertrek, brak mijn spaak en moest de route worden verlegd richting dichtstbijzijnde fietsenmaker. Al snel ging de route van fietsenmaker naar fietsenmaker en pas bij nummer 4 vonden we iemand die een spaak kon vervangen. Met de nodige vertraging kwamen we toch nog op de prachtige Strade Bianche van de Achterhoek. Onverharde fietspaden tussen de weilanden en bossen die ons van dorp naar dorp brachten. 

Ook nu bleek Zeddam niet haalbaar. Een plek waar ik nog nooit ben geweest, voor wat ik weet niet heel speciaal is maar nu toch hoog op mijn wishlist komt vanwege de onbereikbaarheid. Na een kleine fysieke dip van Rob is het eindpunt van de route verlegd naar Doesburg. Met name met het oog op de terugweg op de laatste dag van 130km (en verwachte wind tegen) lijkt dit het ideale punt om op zoek te gaan naar een slaapplek.

Met de kerktoren van Doesburg in zicht en nog maar 2 km. te gaan rijdt Simon lek. Alsof het zo moest zijn stonden we naast een prachtig huis met een grote tuin, mooie heg en voetbalveld. Ewout belt als zogenaamde ideale schoonzoon aan en vraagt of we de nacht in hun tuin mogen doorbrengen. Mits we zelfvoorzienend zijn was dit geen enkel probleem. Al leken ze toch een beetje geschrokken dat we nauwelijks iets mee hadden om voor onszelf te zorgen : #bikepacking.

Wat begon met een paar stoelen van het terras werd later een volledige picknicktafel en eindige met de schuur als slaapplek. Veel gastvrijer kan niet in deze tijd. Zonder bagage hebben we vervolgens Doesburg verkend en boodschappen gedaan. Als de horeca weer open is, is het echt een aanrader om eens heen te gaan!

De hele dag wind tegen en een minimale afstand van 120km met een groot stuk over de Dijk in Flevoland is iets waar je graag de tijd voor neemt. Simon wist nog wel een mooi pad over de Utrechtse Heuvelrug. Lekker beschut tegen de wind, een stuk mooier en niet heel veel langer. Een absolute aanrader, het Let de Stigterpad, en ook op de racefiets goed te doen! 

Wat we niet hadden voorzien is dat het de hele dag zou regenen. Alleen Rob was goed voorbereid en had een regenjasje mee. Gelukkig was het niet al te koud, totdat Simon midden in het bos in de hozende regen zijn ketting brak. Niemand had een quicklink mee dus het leek even het einde van zijn trip te worden. Rob en Simon wisten samen met behulp van een kettingpons de ketting een stukje in te korten en weer aan elkaar te maken. De lichtste versnelling was niet meer bereikbaar maar zo stijl is Nederland gelukkig niet. 

In de onafgebroken regen zette we onze tocht door richting Maats, waar 4 heerlijke Oedipus biertjes op ons stonden te wachten. Normaal ben ik geen regenrijder maar ook deze dag heb ik ontzettend genoten! In een tijd waar vakantie even puzzelen is ben ik er toch echt even uit geweest! Op naar meer bikepacking avonturen, wordt vervolgd.

- Plan je routes met Komoot om te zien wat de toffe paden en highlights zijn

- Neem altijd een regenjas mee, ongeacht de weersvoorspelling en adviezen vanuit Maats

- Neem naast reservebandjes ook een plakset mee

- Neem een Quicklink (Onderdeeltje om je ketting weer aan elkaar te maken)

- Durf aan te bellen voor een slaapplek